Chihulys wereld van glas

Op de kortste en meest druilerige dag van het jaar stap ik op de trein naar Groningen. Een perfecte dag om de grote overzichtstentoonstelling van Dale Chihuly te bezoeken. Flitsend langs de donkere naaldbossen van Hooghalen en de verzopen graslanden van de Drentse Aa gaan mijn gedachten terug naar eerdere exposities die ik van deze glaskunstenaar zag, decennia geleden in het noordwesten van de V.S. Daar werd ik ondergedompeld in een mij volstrekt onbekende beeldtaal van vormen, kleur en licht. Zo had ik glas nog nooit gezien: zo kleurig, speels en –  door de vaak organische vormen –  toch ook wel weer vertrouwd.

Ik liep daar tussen reuzenschelpen –  of waren het schalen? –  en sliertige waterplanten. En zag fantastische bloemen. Maar het mooiste was toch de onderwaterwereld van de oceaan. Mijn verwachtingen zijn vandaag dus hooggespannen.

Het Groninger Museum heeft een dozijn zalen uitgetrokken om de in zeven zeecontainers aangevoerde glaskunst te laten zien. Elke zaal heeft een thema en toont het werk dat Chihuly en zijn team in een bepaalde periode, met bepaalde technieken en stijl hebben gemaakt. Zo zijn er de staande cilinders die geïnspireerd zijn op de kleuren en patronen van de dekens van de oorspronkelijke bewoners van de Pacific Northwest: de indianen. Of de ‘baskets’ die in vorm en tint veel weg hebben van de indiaanse manden van gevlochten boomvezel.

Chihuly haalt zijn inspiratie overal vandaan, zegt hij. Bewust en onbewust. Soms spoelen de ideeën gewoon aan op het strand van de Stille Oceaan, zoals de glazen ballen die de netten van Japanse vissers drijvend houden. Veel van zijn series zijn geïnspireerd op de natuur: zowel de wilde natuur van de groene staat Washington als de bloemrijke tuin van zijn moeder.

Lang niet alles wat Chihuly schept is van tevoren bedacht: veel prachtige vormen ontstaan bij toeval, door de bijzondere eigenschappen van het materiaal glas. Hij experimenteert veel met zijn team glasblazers. Hij leert ook na 50 jaar glasblazen nog steeds bij en doet nieuwe ontdekkingen. Regelmatig nodigt Chihuly bekende buitenlandse glasmeesters uit om op zijn thuisbasis, in het oude bootshuis in Seattle, samen te blazen.

Of hij gaat met zijn vaste team een poosje bij lokale glasmeesters langs om daar met andere technieken te werken. Zo was hij in Finland en Venetië. Niet zelden leidt dat tot nieuwe ontwerpen, of series. Een mooi voorbeeld zijn de wel drie  meter lange rietstengels die de Amerikanen bij de Finnen maakten: dit formaat had nooit in hun eigen kleinere ovens gepast.

Wat ik van deze expositie vind? Een feest van herkenning en weerzien. Bovendien zie ik veel werk dat nieuw voor me is. Helaas word ik –  anders dan de meeste bezoekers om me heen –  niet meer betoverd, daarvoor is het werk van Chihuly mij te vertrouwd.

Maar het is een groot genoegen om, met op mijn hoofd een koptelefoon met de favoriete arbeidsvitaminen van de glasmeester

Mille Fiori, gedroomde biodiversitei

 (Bowie, Donovan, Patti Smith, Bob Dylan) door de zalen te dwalen en me te verwonderen over de glasstukken en installaties die zo eigen zijn dat ze van een andere planeet lijken te komen. Het meest overrompelend ben ik door Mille Fiori, een installatie van ‘duizend’ bloemen, die als een exotisch eiland in een donkere zaal drijft. Gedroomde biodiversiteit.

Voor ik het goed en wel door heb is het uren later…
Ik ga voor 5 mei zeker nog een keer terug naar het Groninger Museum !

3 gedachten over “Chihulys wereld van glas”

  1. Hallo Hans! Toevallig waren Homme en ik toevallig vandaag naar Chihuly in het Groninger museum. Voor mij was hij onbekend, maar ik vond veel van zijn werk prachtig… Vooral zijn vroege werken en zijn laatste werken, die ik weer heel verwant aan elkaar vind! Waar de vormen en kleuren opvallend natuurlijk zijn en waarin toeval een grote rol speelt in het proces van maken, hebben mijn hart gestolen; wonderlijke creaties…
    Paula

  2. Meneer Bosbeeld, voor mij is het raadsel op uw kerstkaart eindelijk opgelost, ik dacht dat die foto koraal moest voorstellen! Eigenlijk zat ik er weinig naast, want hij had allerlei ” zeedingen” geblazen. Ik ben ook eens in Leerdam naar het glasblazen wezen kijken, maar dat stelt bij dit prachtige werk weinig voor. En bedankt voor de tip, groetjes van Annie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.