Veel moeite heb ik er niet voor gedaan. Toch zag ik buiten veel moois de afgelopen weken. Alles in, of vlakbij, de groene stad waar ik woon.

Zoals die ijsvogel die ineens biddend voor een visje in beeld hing, toen ik met mijn verrekijker een meerkoet op nest begluurde. Of de lepelaar die traag, bijna terloops, aan de Rijn voorbij kwam zeilen.
In datzelfde gebied zag ik ’s avonds pardoes een bever zwemmen. Het is moeilijk voor te stellen dat mijn collega’s en ik twintig jaar geleden de eerste exemplaren van deze soort vanuit Oost-Duitsland naar Nederland haalden, zo wijd heeft het dier zich over het land verspreid.

En dan die mini-kluut – net een paar dagen uit het ei – en nu al aan de scharrel tussen de hoge poten van pa (of was het ma?). Gisterenavond op de hei zag ik zelfs baltsende nachtzwaluwen! Spectaculair, die geheimzinnige insecteneters met hun lange flapvleugels en kikkerachtige ratelroep. Moet je toch ook eens gaan zien en beluisteren!

En wat vind je van deze wilde orchideeën? Deze rietorchis bloeit momenteel met honderden exemplaren in de moerasweide van Sonsbeek. Ik volg de plant hier al jaren, maar zag er nog nooit zoveel.
Mijn persoonlijke conclusie: het gaat in Nederland best goed met de natuur. Waarom zou je als natuurliefhebber eigenlijk met vakantie het land uitgaan?

Helaas. Mijn positieve conclusie geldt alleen voor de professioneel beheerde natuurterreinen. Op de grote oppervlakte agrarisch landschap is het armoede troef.
Dat is dan ook precies de reden waarom ik binnenkort ga fietsen bij de oosterburen : hier is nog veel moois te vinden op het platteland. Hier is de natuur nog niet verbannen in reservaten.