Je zult mij niet snel betrappen als deelnemer van een natuurexcursie. Liever mijd ik de kudde en zoek mijn eigen weg. Toch stapte ik onlangs in Ameland aan boord van een speciale boot die mij en mijn gezelschap dichtbij de zeehonden moest brengen. Ik hoopte dat ik ons familieclubje hiermee plezier zou doen: op deze manier konden we de Wadden beleven zonder dat het opnieuw zou leiden tot een natgetrapte rug of pijnlijke voeten.
Gelukkig was het weer niet al te zonnig en stond er een straffe wind, daardoor was de boot niet afgeladen vol. Tijdens de regelmatige rukwinden hadden de lege loungebanken alle ruimte om spontaan over het dek te schuiven. Dat deden ze dan ook.
De zeehonden troffen we aan op de uitgestrekte zandplaten tussen Ameland en Terschelling. Tijdens hoogwater zie je weinig van de platen. Zodra de platen met eb droogvallen, schuifelen de zeehonden aan land om te rusten en te dutten. Van grote afstand zie je ze dan al liggen – ongesorteerde sigaren. Urenlang . Ze hebben weinig tijd nodig om hun maaltijd bij elkaar te vissen.
Voor mij was het een nieuwe ervaring om nu eens dichtbij rustende zeehonden te komen. Het viel me niet tegen dat de dieren – ondanks het gemanoeuvreer van de boot vlak voor hun neus – zo rustig bleven. Ze waren oplettend nieuwsgierig, maar al gauw negeerden ze ons. Een kleine 200 exemplaren telde ik met mijn verrekijker, vrijwel allemaal gewone zeehonden en slechts enkele grijze zeehonden – de 2x zo grote neef, die de laatste decennia ook in grote aantallen in de Waddenzee leeft.
Aan niets was te merken dat de zeehonden last hadden van de heftige wind waardoor ze gezandstraald werden. Toch handig zo’n dikke pels. Ze lagen er tevreden en relaxed bij.
En anders dan van grote afstand misschien lijkt, was er wel degelijk beweging in de groep: een groot deel van de koppen keek alert omzich heen, af een toe maakte een beest een wandelingetje (of moet ik zeggen: schuifeltje), dieren rolden in het zand, koppen draaiden, staarten gingen omhoog. Regelmatig schuifelde een dier naar zee; of kwam juist weer met een volle buik uit het water terug.
Ja, natuurlijk waren er ook echte mafkoppen. Die lagen al zó lang bewegingloos dat ze bijna een werden met het zandduintje naast zich.
Wat me opviel: de enorme kleurvariatie van de vachten: lichtgeel, goud, donkerbruin, grijs, blauw, en alle overgangen daartussen.
Ik moet bekennen dat ik me prima heb vermaakt.
Ooh zo schattig zeehondjes! Wij zijn ook zeer zeker ook niet van de toeristische dieren-dingen maar op Terschelling of welk Waddeneiland dan ook, slaan wij de robbentocht niet over! Ze zijn zelf zo nieuwsgierig dat het de natuur geen kwaad doet volgens mij. Zelfs in Zuid-Afrika cirkelen ze om je heen met snorkelen alsof het kleine puppy’s zijn…. Zag toevallig gister een filmpje deze week in Zeeland gemaakt wat genoeg zegt denk ik.
http://www.zie.nl/video/schattig/Zeehond-wil-geaaid-worden-door-duiker/0y6z52qf2k7m
Heerlijk verhaal.
Nu afwachten wanneer wij ons familietochtje gaan maken.
Leuk verhaal en mooie foto’s!
Ik vraag mij af wat de wetgeving in Nederland is omtrent het naderen en dichtbij bekijken van zeezoogdieren. Hier in de VS zijn er strenge regulaties die strafbaar zijn.
Afijn, als de zeehonden niet zichtbaar verstoord worden, lijkt mij dit niet zo’n groot probleem.
Dat is een terechte vraag die je stelt, Uko. Ik heb het voorgelegd aan Ecomare.
Samengevat komt hun reactie hierop neer: zeehonden zijn een beschermde diersoort; in de Waddenzee vallen ze bovendien onder de Natuurbeschermingswet. Vanzelfsprekend mogen zeehonden niet verstoord worden. In de leidraad die hoort bij de natuurbeschermingswet wordt een verstoringsgrens gehanteerd van 400 tot 1500 meter.
Maar het gaat natuurlijk niet alleen om de afstand: de ene boot is de ander niet; ook de periode en groepssamenstelling maken dat de vluchtafstand varieert.
Voor het organiseren van een robbentocht is een vergunning nodig. Ook hebben wadvaarders onderling een erecode afgesproken die verstoring van zeehonden moet voorkomen.
Kortom: Ook volgens de Nederlandse wetgeving kwam deze robbenboot wel erg dichtbij de zeehonden; jij en ik hebben echter geen verstoring geconstateerd.
Wat een handhaver hiervan zou vinden???