Vluchtige winters
Zwaar dreigend steken nu
zwarte beukentakken af
tegen vuilwitte winterwolken,
glimmend van dooiend ijsvlies
Gisteren nog glazig kunstwerk,
takken bedekt met ijzige huid
spiegelend en steriel
met tintelende franje –
strengen gestold druipwater
als frivole oefening van glasblazerscollectief
Kristallen kroonluchters
rinkelend in de vrieswind
zilveren klanken in
de naakte beukenkathedraal
Met verkleumde vingers zit ik achter mijn toetsenbord. Het schrijven van proza gaat me moeilijk af. Gelukkig vond ik in het vriesvak nog bovenstaand gedicht, dat ik in een eerdere koude periode componeerde.
Het is geïnspireerd door het gedicht Bevroren zomers!, van
H.H. ter Balkt, uit 1980.
Prachtig Hans!
Meneer Bosbeeld, u heeft mij helemaal warm gemaakt van binnen, met het ijskoude, gestolen gedicht, laat het maar spoedig weer lente zijn , de groetjes!
Pardon, gestolen? Geen sprake van: zelf gebakken! De ijspegels op de foto’s zijn mijn gestold zweet…
Ach meneer Bosbeeld, dan ben ik sprakeloos, wat een talent hebt u zeg ! Vogelen, schrijven en dichten en mooie foto’s, u blijft mij verbazen, ik wil nog veel van u horen en zien, kanjer!