Ik heb weinig met ‘dagen-van’. Wat moet ik met Dag van de linkshandigen, Dag van de gratis bezorging, Dag van de arbeid, Dag van de huismeester, Valentijnsdag, Dag van de hond, Dag van de slager, Dag van de belegger, Dag van de bouw, Dag van de regio?
Ik gun elke belangenclub zijn eigen feestje, maar val mij er niet mee lastig.

Een uitzondering maak ik voor Nacht van de nacht, de jaarlijkse ode aan de duisternis, in de nacht dat we onze klokken een uur terugzetten. Dit gáát tenminste ergens over.
Natuur- en milieuorganisaties vieren de Nacht met excursies in natuurgebieden, met spannende verhalen, voorlichting over duurzame en natuurvriendelijke verlichting en door bezoekers met sterrenkijkers een blik te gunnen op de hemellichamen boven ons.

Duisternis zit in onze moderne en verwende samenleving flink in het verdomhoekje.  Alsof we er last van hebben. Raar, want er valt aan en in de duisternis juist zoveel te beleven.

Vorige week nog zat ik ’s avonds laat bij vrienden in de tuin toen er ineens een kerkuil over onze hoofden gleed. Deze bleke spookverschijning had ik nooit gezien als er een heftig kampvuur of een felle buitenlamp had gebrand.

Graag dwaal ik in het donker over de Veluwe, lopend of per fiets – vanzelfsprekend zonder zaklamp en fietsverlichting. De ideale omstandigheden voor een safari. Altijd zie en hoor ik herten, reeën, zwijnen en veel meer. Toegegeven, soms komen de dieren wat al te dichtbij. Zoals die keer dat ik tegen een liggend Hooglandrund botste.
Spectaculaire ontmoetingen had ik met de nachtzwaluw. Van het geknor en vleugelgeklap van deze geheimzinnige nachtvogel kan je overdag alleen maar dromen.
Mijn ervaring: zonder licht zie je veel meer dan mét. Want je ogen wennen snel aan het weinige licht.

Wanneer heb jij trouwens voor het laatst de Melkweg boven je zien schitteren? In de stad waar ik woon is dit sterrenstelsel helaas maar zelden zichtbaar: te veel licht.  Tijdens vakanties heb ik vaak meer geluk. Bij voorkeur ga ik zó in mijn tent liggen dat ik de sterrenhemel vanuit mijn slaapzak kan zien. Regelmatig wordt ik ’s nachts wakker onder een onweerstaanbare tintelende hemel. Dan móét ik naar buiten…

We verlichten het kapot
Duisternis is een kwaliteit, een schoonheid die steeds zeldzamer wordt. Toen ik voor het eerst tijdens een onbewolkte nacht boven West-Europa vloog schrok ik me rot. Vooral Nederland was een grote lichtzee. Hoezo nacht?

Duisternis – daar mogen ze mij voor wakker maken.