De Germanen zijn ermee begonnen. Rond de kortste dag van het jaar vierden zij het midwinterfeest, waarbij zij het boze verjaagden en het nieuwe licht begroetten. Later, in de vierde eeuw, besloten christelijke kerkleiders dat dit ook een mooi moment was om de geboorte van Jezus te vieren. En zo ontstond een feest met een wonderbaarlijke mix van heidense (groene boom) en kerkelijke (ster, kerststal) symbolen.

Wij vieren dit feest van de winterzonnewende nog steeds. Afhankelijk van ons geloof noemen we het Kerstmis, kerstfeest of gewoon Feest van het licht. En nog steeds maken we gebruik van de eeuwenoude symbolen. Tot voor kort vierden we het feest binnenshuis, met familie en vrienden. Dat de lokale middenstand kerstgroen, verlichting, glühwein en zoete liedjes inzet om een kooplustig publiek naar tochtige winkelstraten te lokken is van een andere orde, dat telt eigenlijk niet mee. Iedereen voelt haarfijn aan dat dit gewoon bussiness is.

Van lichtfeest naar lichtshow
Welvaart en technische mogelijkheden maken dat burgers het Feest van het licht steeds meer buitenshuis vieren. Kerstmannen maken tuinen onveilig, slierten kunstlichtjes slingeren in bomen en huizen zijn kunstzinnig verlicht alsof het hoerenkasten zijn. Van lichtfeest naar lichtshow. Niet alle buren zijn hiervan gediend. Maar ik denk dat de oude Germanen al dit licht, de kleuren, het geflits en geflikker wel zouden kunnen waarderen.

Bijsluiter:
Dit alles is in de VS nog een graadje heftiger dan in ons koele kikkerland (laatste foto).
Mochten bijgaande foto’s je inspireren om in een woonwijk in de VS een fotoreportage te maken, weet dan wel dat je risico’s loopt. Een fatsoenlijke Amerikaan loopt namelijk niet buiten op straat.
Als je ’s avonds met een camera op statief door woonwijken doolt, daar huizen en tuinen begluurt, dan verdien je het natuurlijk om opgepakt te worden. De politie is snel gebeld. Zelfs je eigen buren zijn niet te beroerd voor deze burgerplicht. Je bent gewaarschuwd.
Prettige feestdagen!