Goed nieuws van het slakkenfront.
De afgelopen week zag ik opvallend weinig naaktslakken. Een groot verschil met de periode ervoor, waarin vrouwlief en ik vele families naar het spoortalud dwongen te emigreren. Dat komt ervan als je je tuin langere tijd onbeheerd achterlaat: als beesten zijn die glibbers tekeer gegaan.
Gisterenavond deden we een sensationele ontdekking. Vanaf onze veranda hoorden we in de duisternis ‘iets’ met veel misbaar achter in de tuin rondscharrelen. Het gekraak van blad klonk anders dan bij een kat, maar wat? Een muis, een rat, of…?
Dichterbij geslopen zagen we eerst niets, toen bewegende plantendelen, en daar zat ie ineens: een egel – vlak voor onze neus.
Van schrik durfden wij nauwelijks te bewegen, de egel idem.
Blij met onze gast kropen wij terug naar de veranda, om daar op gepaste afstand de egel te volgen. De hamvraag was: eet dit beestje onze heerlijke malse naaktslakken, ja of nee? Veel zagen we niet van de rooftocht. Maar op gehoor konden we de jager goed volgen. Onze oren registreerden krakende slakkenhuizen, vriendelijk gebrom en zelfs een nies. Als gedreven wildspotters hingen wij over de balustrade, gepitst op het kleinste egelscheetje. Maar hoe klinkt het opslobberen van een vette naaktslak?
Vrouwlief zei dat ze deze geluidjes ook voorgaande avonden had gehoord. Vrouwlief beweerde na het tweede glas wijn zelfs twéé egels in onze achtertuin te spotten…
De hoogste tijd om het bed op te zoeken.
Nog steeds weet ik niet zeker of naaktslakken in de smaak vallen bij onze egel(s). Maar ook vanmorgen heb ik nauwelijks een slak gezien.
Ja, die naaktslakken…
In onze tuin scharrelt af en toe ook een egel.
De grote naaktslakken heb ik om zeep geholpen en in mijn jacht er op zie ik nog altijd veel schade aan de planten en moet erg zoeken naar de veroorzakers. Het blijken vaak minuscule nieuwe naaktslakjes en huisjesslakjes te zijn, die zich overdag heel goed kunnen verschuilen.
Ik blijf dus jagen…
Of het dezelfde is weet ik niet, maar in de stadstuin recht tegenover de tuin van Hans hebben we deze egel-gast ook regelmatig.
Hij knabbelt wat, drinkt uit een waterschaal en loopt weer door.
Hij is hier van harte welkom. En laat hem inderdaad graag de slakken eten, want onze Hosta’s doen het erg slecht……
In Schiedam is nog iets veel leukers gebeurd! Iemand hoorde een hoop gehijg onder zijn balkon en dacht dat er een mens bekneld zat. Hij seinde agenten in; die constateerden dat er twee bronstige egeltjes de liefde aan het bedrijven waren!